O levende broot, o hemelsche discrecye,
duer zeven wondren alle knien hu boghen.
Eerst vleesch, bloet zijnde, onder de specie
van brode ende wine, duer swoords betoghen
vulmaect God mensche; onze stervelike oghen
doch niet el dan broot ende wijn ne zien.
Bedi ons stervelic oghe mach niet gedoghen
die zonne te ziene, een stervelic engyen,
hoe zoude ons die onstervelic claerheit gescien
te ziene dan in onser sterveliker lucht?
Wi zouden verblenden, versterven in dien,
so hoghe, zo claer es die godlicke vrucht
Dus mach ons ghelove wel zonder ducht
dij inghelic groeten, die den duvel schent.
Lof, wonderlic ghebenedijt Sacrament.

De indexen van "Hoofdstukken Nederlands" worden geladen...

De indexen van "Iconografie" worden geladen...