Hoe zouden hu loven, wi aerme crancke,
wiens minne van wondre alle zinnen scuert.
Hu lichaem in spize, hu bloet in dranke,
ongronderliker wonder waer nye ghebuert.
Dit aten dapostelen met rauwe bemuert,
nochtans zi hu zaghen in levende persone.
Gi sprect: ‘Eet mijn lichaem, drijnct onghetruert
mijn bloet, du hebs mijn rijke te lone.’
Doe verwandelde dat broot in die scone supstancie dijns lichaems, die daer doe zat,
niet verniewende tlichaem, maer der glorien crone,
Conijnc die daer dranc, sprac ende hat;
dijn bloet in wine, niet Vader als dat
den wijn verghijnc, maer dijn bloet in hem gheprent;
lof, wonderlic ghebenedijt Sacrament.

 

De indexen van "Hoofdstukken Nederlands" worden geladen...

De indexen van "Iconografie" worden geladen...